Het kopen van de woning ging voor Bernice iets anders dan normaal. Ze huurde het eerst tien jaar, voordat ze het van de woningbouwvereniging kon kopen. “Twintig jaar terug stond ik op de wachtlijst voor een huurhuis, en dit huis kwam voorbij”, legt ze uit. “Het was ‘ja’ en verhuizen, of ‘nee’ en terug op de lijst, maar dan wist ik niet wanneer de volgende kans zou komen. Ik was net 20, en ik wilde gewoon een plek voor mezelf. Dit huis was voor mij alleen meer dan groot genoeg.” En daarbij was de ligging perfect voor Bernice. Zwartsluis is een oud havendorpje vlak bij natuurgebied de Weerribben, en het Zwarte Water. “De wijk is prettig. Ik ben twee straten verderop opgegroeid, dus ik ken het hier. Alles draait hier zomers in het dorp om buiten zijn op en aan het water. Daar hou ik van.”

Van huur naar koop 

Tien jaar geleden kreeg ze de kans om het huis te kopen, en haar man Max trok bij haar in. Al snel werd zoon Dex geboren. Maar daarvoor moest er wel het één en ander gebeuren aan de matig onderhouden huurwoning. De keuken en de badkamer waren als eerste aan de beurt. Bernice: “De keuken was heel basic: wit, strak en veel roestvrijstaal. Niet onze stijl. We hebben gekozen voor een donkere keuken en leren handgrepen. In de badkamer kwamen mozaïektegels. Best wel eigenwijs. Mensen zeiden dan wel eens: ‘Is dat niet te afwijkend, je moet het wel nog kunnen verkopen?’ Maar dat snap ik niet zo goed. Want we leven nú in dit huis. Dan wil ik ook dat het er nú mooi en naar mijn smaak uitziet.”

Spullen met een verhaal 

Een eigenwijze stijl dus, die je ook terugziet in de rest van het huis, dat met veel karakter is ingericht. Bernice houdt van klassieke, donkere kleuren, en van wat drama in huis. En van spullen met een verhaal, een gekke twist. Boven de bank hangt bijvoorbeeld een groot schilderij van Elisabeth van Bourbon, gekocht op Markplaats. Bernice vertelt: “Die heeft Max opgehaald bij een oudere mevrouw die haar landhuis in de verkoop had staan. Ze was zo blij met gezelschap dat ze hem twee uur lang non-stop verhalen heeft verteld. Max kwam met een prachtig schildrij én suizende oren thuis, haha.” Nog zo’n intrigerend object is Frits de Pauw. Een opgezet dier dat nogal antiek rook bij aankoop. Bernice: “Ik heb Max naar België gestuurd om Frits op te halen. Een rit van drie uur. Het dier stonk enorm. De autoraampjes moesten vol tegen elkaar open om de terugweg een beetje draaglijk te maken. Bij thuiskomst hebben we Frits schoongemaakt en heeft hij nog 3 weken buiten onder de overkapping lopen ademen.” Nu houdt Frits de wacht bij het raam, waar hij de hele dag uitkijkt over de straat. En ziet dat het goed is. 

Nieuwe verdieping, mét bad 

Het huis bestond oorspronkelijk uit 2 verdiepingen, met een plak dak. Toen hun tweede zoon Otis werd geboren, werd het huis toch wat krap. Dan kun je verhuizen naar een groter huis. Of je lost het ruimtegebrek zelf op. Bernice: “We dachten: ‘We wonen hier fijn, waarom geen extra verdieping laten plaatsen?’ Dat begon eigenlijk als een grap, maar tegen alle verwachtingen in kregen we een vergunning. En twee jaar geleden hebben we de verbouwing uitgevoerd.” Daar ging natuurlijk een proces aan vooraf. Want wat wil je precies met de zolder? Het moest uit twee gedeeltes gaan bestaan: een gedeelte voor opslag en voor wassen, en een slaapgedeelte. “Maar we wilden ook heel graag een bad, dat paste namelijk niet in onze badkamer”, legt Bernice uit. “Je ziet wel eens van die en suite plaatjes voorbijkomen, van een vrijstaand bad in een slaapkamer. Superluxe, dat wilden we.” En waarom niet? Er moesten toch al leidingen en een afvoer worden aangelegd voor de wasmachine en -droger. Nu staat er een prachtig wit en chique bad op een verhoging met gouden kranen, en een klassiek badkamermeubel ernaast. Geheel in lijn met de klassieke stijl van de rest van het huis.

Genoeg daglicht 

Een ander belangrijk punt voor Bernice was daglicht: “Vroeger bij mijn ouders hadden we een vergelijkbare zolder, met één dakraampje van 40 bij 40 centimeter. Ik vond het daar als klein meisje altijd heel eng, muf en bedompt. Dát wilde ik hier niet. Ik wilde een volwaardige verdieping, een echte leefplek.” Ze wilden eerst twee traditionele dakkapellen, maar daarvoor kregen ze van de gemeente geen vergunning. Bernice: “Daarom hebben we aan beide kanten een VELUX dakkapel basis laten plaatsen. Die steken buiten bijna niet uit, maar binnen geven ze wel veel ruimte en daglicht. Ook zijn ze van kunststof, dus onderhoudsvrij.” Naast meer daglicht, zorgen de dakkappellen ook voor een fijn binnenklimaat. Bernice: “In de zomer zetten we ’s avonds de dakramen tegen elkaar open. Het is hier dan in no-time afgekoeld en weer fris voor de nacht.”

Geslaagd plan 

De nieuwe bovenverdieping is een mooie, lichte, rustgevende ruimte geworden. Chique door het bad, maar met zachtere, en meer aardse kleuren dan in de rest van het huis. Een plek waar Bernice en haar man kunnen ontspannen en zich even kunnen terugtrekken uit het drukke gezinsleven. In bad, of op bed. En het is een heerlijk frisse plek om te slapen. De VELUX raamdecoratie gaat dicht en dan is het pikdonker. Met recht een volwaardige leefruimte, helemaal zelf bedacht. Zo blijkt: je kunt verhuizen als je meer ruimte nodig hebt, maar soms is blijven waar je bent nog een veel beter idee.

Tips voor een uitbouw aan je woning 

• Kijk waar de ruimte ligt. Een aanbouw kan horizontaal, de tuin in. Maar soms ligt er ook ruimte verticaal, met een extra verdieping boven op je woning. Een andere optie is een kelder laten graven.
• Informeer bij de gemeente. Kijk goed wat de regels zijn. Hoe ver mag je aanbouw de tuin in? Hoe groot mogen de dakkappelen worden?
• Denk grenzeloos. Als je toch bezig bent: waarom geen bad in je slaapkamer? Of sauna in de kelder?